Cuentos multilingües 7: A praia de Moaña

Maruxiña baixaba pola beira da ría, e eu mireina dende o fondo da praia.
Vin o seu cabelo avermellado, mais eu non vin os seus ollos verdes porque estaba moi lonxe.

Descalciña pola area, coa saia no xeonllo, era a moza mais fermosa de toda
Moaña Eu mirabaa todo-los días cando saía da escola e ela volvia de
mariscar.

Maruxiña era tan alta coma min, mais era tres anos maior, non me atrevía a
falar con ela. Para ela, eu era un neno.

Mais eu mirabaa todo-los días cando volvia pola praia.

Unha mañá ela miroume e me chamou dende a beira. Acerqueime e podía ver de
preto os seus ollos verdes. Mais ben verdes e azuis, como a cor da ría.
Mirar os seus ollos foi como tirarme a auga e comenzar a nadar.

Preguntoume que facía eu todo-los días na praia a esa hora. E eu lle dixen
que mirala. Que eu vin soio para mirala, para mirar as suas pernas, para
mirar o seu cabelo, ainda ata hoxe non tiña visto ben os seus ollos verdes.

Enton ela deume un bico e seguiu camiñando pola area.

E eu estaba ledo vendo a miña marisqueira camiñar pola beira da ría.

Despois deixei a Praia do Niño do Corvo e volvin a miña casa, preto do rio
do inferno.

E o corvo voou por riba de min.

(Nota : O rio do Inferno e a praia do Niño do Corvo están no concello de Moaña)

J Hermo - JL Llorente